We verlaten Londen en gaan op weg naar Bristol. Niet met de trein, want er waren acties aangekondigd, en na het stakingsakkefietje met de trein vanuit Berlijn afgelopen mei, wilden we geen risico lopen, dus werd het een bus. De Flixbus!
Het Victoria Coach station is het station waar diverse buslijnen opereren. Het is er bomvol met reizigers, vies en warm. We vonden snel onze bus bij het laatste Gate no. 20, hij had als eindstation Swansea en was helemaal volgeboekt.
Het was eigenlijk best aangenaam, zo konden we lekker genieten van het uitzicht. Na nog geen 20 minuten gereden te hebben reed de chauffeur een tankstation binnen. Hij moest even tanken, legde hij uit. Er stond een ambulance voor de winkel en een paar politiewagens. Verder stonden wat automobilisten naast hun auto. Een vrouw liep snel op de chauffeur af, informeerde hem, waarop hij weer de bus instapte en verder reed. “Apparently there’s been a stabbing here, so I’ll try the next gas station.”, riep hij om, dus dat wisten we dan ook weer.
Ons einddoel voor vandaag is de Woodford Bridge Country Club in Milton Damerel. Dat ligt in Devon en wordt onze uitvalsbasis voor de komende week. Omdat te komen en rond te kunnen reizen hebben we een huurauto gereserveerd op Bristol Airport. De bus zal ons naar het busstation in Bristol brengen,van daar moeten we met een lokale bus naar Temple Meads Station waar we op de Airport Liner bus zullen stappen naar het vliegveld.
Tot nu toe ging het reizen met OV voorspoedig, onze zusjes Verheij hadden ons al getipt dat je gewoon met je bankkaart tegelijk kon inchecken en betalen. Helaas, in de bus in Bristol gaat dat niet op en we hebben ook geen cash bij ons. Nadat we bij de chauffeur al onze vijf kaarten hadden uitgeprobeerd, neemt hij ons, met een beetje wanhopige zucht, gratis mee. We hebben hem heel lief bedankt.
Bij de Airport Liner gebeurt hetzelfde, maar dit keer is de chauffeur onvermurwbaar, begrijpelijk ook. Karin gaat op zoek naar een ATM, dat is nog niet zo gemakkelijk te vinden. Een Eureka moment dient zich aan: online kopen. Zo gezegd zo gedaan. De rit naar het vliegveld verloopt verder prima, maar wat een file zeg. Van reizigers van en naar het vliegveld!
Het hele grapje vanaf het Bristol busstation naar het vliegveld heeft ons meer tijd gekost dan de Flixreis vanaf Londen. Gelukkig staat de man van het autoverhuurbedrijf al met zijn busje op het vliegveld voor ons klaar om naar onze huurauto te loodsen.
En dit is ze dan, we zijn al meteen een beetje dol op haar. Vanwege haar rossig oranje uiterlijk dopen we haar Keira.
Het is wennen, dat links rijden, maar we komen best redelijk bijtijds op onze eindbestemming aan. Hoe dat eruit ziet vertellen we de volgende dag wel.
Nadat we onze spullen in de kamer geïnstalleerd hebben, togen we naar de Bar Restaurant, er is een live optreden. Samen met nog een stel, en een dame die de artiest vol adoratie toezwijmelt, vormen wij de spreekwoordelijke man en een een paardenkop. De zanger, die zichzelf begeleidt op zijn gitaar, zingt vol overgave alsof hij in de Cavern Club in Liverpool staat.