Day nine

Onze redders in de nood van gisteren hadden ook wat tips voor ons, een daarvan was Boscastle, een klein vissersdorpje met natuurlijke binnenhaven en Tintagel. Van authentieke Cornish people nemen we dat graag aan, dus werden deze twee plaatsen vandaag onze bestemming.

We begonnen bij Tintagel, het dorp wat het verste weg lag. Carla leek redelijk gewend te zijn aan het spiegelbeeldreiden, maar toen ze op een gegeven moment met een bocht naar links ging reed ze toch automatisch weer de rechterijstrook op , terwijl het er zo veelbelovend uitzag. Links, links!!! riep Karin in paniek. Ach, het was nog vroeg en de hersenen waren nog niet helemaal scherp.

Tintagel was een leuk dorpje aan de kust, achter de hoge klippen. Na een bakje thee gingen we naar the castle, tenminste: de ruine ervan. Het lag op een eilandje wat met een brug te bereiken was. De roddel is dat King Arthur daar verwekt zou zijn. Maar eerst een hoedje aanschaffen om ons tegen de zon te beschermen. Er werd een Landroverservice aangeboden tot aan de brug. Wij gingen te voet.

Halverwege de afdaling stond een man op een doedelzak te spelen. Hij had twee exemplaren: ééntje, waarbij je middels een blaasbalg onder je arm de lucht in het instrument pompt, wat nogal vermoeiend is en de ander met een tuutje, waardoor je via je mond de lucht in het instrument blaast.

Verderop de brug, die ons naar the castle stuurde. Natuurlijk moesten we ook weer een stuk klimmen. Van het Kasteel waren enkel nog wat contouren over, maar het uitzicht was adembenemend: hoge, ruige kliffen, diep beneden een inhammetje met een strandje waar mensen aan het baden waren en langs de kliffen de wijde, oceaan. Door de wind daarboven was aangenaam vertoeven daarboven.

Helaas konden we de hele rondgang op het terrein niet afmaken. De parkeertijd zat er bijna op en wij wisten, dat we na eerst een afdaling naar de brug ook weer een flinke klim naar boven moesten maken, naar het dorp. De hoogteverschillen in dit gebied zijn best fors.

De andere tip van onze redders was een pittoresk havenstadje, Boscastle. Pittoresk was het inderdaad, zo ook het haventje. Gewoon leuk. We moesten een keuze maken: verse oesters met een glaasje witte wijn, of terug naar ons verblijf en het zwembad in duiken. We hebben voor het tweede gekozen. Het zwembad is tot 19.00 uur open. Bovendien durft Carla het ook niet met één wijntje op aan de Engelse weg op te gaan.