Gingen we gisteren vanaf de Southbank gezien naar rechts, vandaag is onze blik naar links gericht, het verste doel is het Victoria & Albert Museum. We hebben er nog een extra opdracht bij, want de koffer van Carla heeft het begeven. Dus als we onderweg kunnen shoppen is dat mooi meegenomen. We passeren de Waterloo Bridge en hummen het nummer van de Kinks. Al gauw komen we in een toeristische massa terecht bij de London Eye, aan de overkant ontwaren we de Big Ben en the House of Parliament, om daar te komen gaan we over de Westminster bridge. Wat een kolossaal gebouw.
Iets verderop wordt het weer wat rustiger als we langs het St. Jamespark lopen. Een mooi park met oude bomen, groene gazons en: eekhoorntjes. Ze liepen daar onverstoord rond te scharrelen maar waren wel op hun hoede voor de mensen die langs kwamen lopen. Eenmaal te dicht bij, spurten ze zich naar de eerst beste boom en klimmen naar de hoogste top. Schattig, die beestjes, al heb ik ook een herinnering dat ik moest vluchten, omdat ik aangevallen werd door een eekhoorn. Maar nu was het vredig. En toen gebeurde het. In de verte doemde Buckinham Palace op. Tja, dan kun je niet anders dan even bij Charles en Camilla langs. Het zijn zulke leuke lui. Ik hoopte dat ik eindelijk een keer tot dame uitgeroepen werd. Charles stond er niet per definitie negatief tegenover, maar uiteindelijk stuurde hij mij met een opdracht weg. Okay. Laat maar dan. Daar heb ik nu even geen tijd voor. We moesten namelijk nog naar het Albert en Victoria museum. Dat lag een stuk verderop voorbij Wellington Arch.

Voorbij Wellington Arch werd het steeds Arabischer en rijker. Alhoewel: Harvey Nichols is meer AbFab, sweetie darling. Hoe dan ook, Knightsbridge is het district met de allerduurste huizen, en op dit moment lijken de Saoedi’s en de Dubaiti’s het gros hiervan in bezit te hebben.
We zijn gearriveerd! Het V&A museum is een prachtig gebouw en toegang is gratis. Nou ja, niet alles, de Diva expositie dus niet, en helaas ook die dag volgeboekt. We hebben ons huiswerk niet helemaal goed gedaan. Maar wat we zagen was ook zeker de moeite waard. Hier kun je dagen in rondbrengen, dat houden we tegoed bij een volgend bezoek aan Londen.
Via Hyde Park wandelen we naar Regent Street, maar onze verwachting om hier een koffer te scoren is vrij laag. En dat klopt. Voor betaalbare koffers moeten we toch ergens anders zijn. We besluiten onze jacht op te geven, morgen nog een kans. Ons dinerdoel is een restaurant in Chinatown, maar eerst: borreltijd. En ja hoor: onze blik viel op een aantal regenboogvlaggen bij een ingang van een pub. Het straalde gezelligheid en dan kun je maar beter naar binnen gaan. We werden hartelijk ontvangen aan de bar met de mededeling dat het Happy hour is. Dat hoef je ons maar één keer te zeggen. We kregen een kaart aangereikt die we van plan waren te bestuderen, maar toen we grote glazen met een doorschijnend helgroene vloeistof met een komkommerschijfje zagen, wisten we: dit is gezond en zonder verdere studie lieten we de bartender ook voor ons zo’n gezond drankje mixen.
We konden ons nauwelijks losrukken van de barkruk en van de gezelligheid, ware het niet dat we ook super benieuwd naar Chinatown waren. Eenmaal door de poort zaten we in China: het ene restaurantje na het andere, veel Aziaten en ook andere toeristen. Wij gingen een beetje onogelijk formikatafel restaurant binnen; Karin aan de noedels en Carla aan de Wonton soup met on the side wat geroerbakte groente, eenvoudig doch helemaal passend bij onze behoefte. Karin moest natuurlijk wel een opmerking over de noedels maken, want die waren niet zo glad als de Japanse noedels, waardoor ze haar slurpjes niet goed kon doseren. Je weet wel: noedels eet je niet, maar je slurpt ze. “Zullen we een potje noedels gaan slurpen?” is dan ook de juiste vraag.
De terugweg voerde ons via Trafalgar Square, heel leuk bij night. Ook al was het donker en hadden we niet meteen door waar we zaten, je kon merken dat deze plek iets van naam had. Het plein herinnert aan een belangrijke historische gebeurtenis, maar dat voert te ver om nu uit te diepen.
Via Trafalgar Square langs de Thames deze keer over de Blackfriars Bridge terug naar de overkant. Er zijn zo veel bruggen, dat je elke dag wel een andere kunt kiezen om naar de overkant te gaan. Dat hebben wij dan ook steeds gedaan. Tja en dan tegen beter weten in tóch weer naar de afzakkroeg.