Vandaag gaan we niets doen, we willen bijkomen van de lange reis. Toch begint de dag al vroeg, Karin kon het niet laten om het ontbijt al om 8 uur te reserveren. Paolo, onze gastheer, keek licht paniekerig uit zijn ogen, maar gaf geen krimp. “Ok, 8 ‘o’ clock?”. “Yes, 8 ‘o’ clock.” Hij trok zijn aller charmantste gezicht en vroeg of het in het weekend ook zo vroeg klaar moest staan. “Because, this weekend, my girlfriend comes.” Goed, wij zijn snel om. En het was eigenlijk best vroeg vandaag.
Verder was het een dag van zwemmen en zonnen. Heel comfortabel, vanaf de B&B de weg oversteken, en op het privéplaatsje nestelen, trappetje af, meertje in. Goed voorbereid als we zijn, met de ANWB waterschoentjes aan. Want hier zijn er kiezelstranden. Vlak bij ons privéstrandje is een waterinlooppad gemaakt, grote stenen zijn aan de zijkant geschoven, en een pad van grind leidt het water in. Volgens Paolo aangelegd door een Nederlandse mevrouw die zich hier heeft gevestigd en elke ochtend vroeg een half uurtje gaat zwemmen. Een mooi staaltje van Nederlands Watermanagement in het buitenland.
Toch … in de namiddag kregen we zin in wat meer dan het Comomeer, en liepen we het dorpje Onno in. Als je een beetje afwijkt van de nieuw aangelegde promenade, ga je het dorp in, dat gebouwd is tegen de bergwand aan. Oude steile steegjes, poortjes, kleine pleintjes en natuurlijk een kerkje. Toen we een kijkje in de kerk namen, hoorden we vijf vrouwen gezamenlijk de rozenkrans te bidden, we hebben ze maar niet gestoord.
Erg leuk om te lezen meiden. En dat eten hè , eigenlijk is dat alleen al een reden om naar Italië te gaan .
Kaar heerlijke luchtige broek , ben benieuwd naar de andere 2 😁
Ja, ik hou het spannend qua broek. Misschien morgen een foto van nummer 2.