Op de valreep hebben we nog een nieuwe dating activiteit verzonnen. “Aqua dating voor senioren”. Dat kwam zo: onze Nederlandse zwemster kwam weer langs ons ontbijtterrasje met haar handdoekje en haar slippers en liep via haar eigen inlooppad het water in. Enkele meters verderop ontwaarden wij een oudere heer in hippe bermuda zwembroek die ook een frisse duik nam. Heel stoer zonder slippers liep hij over de grote keien het water in. Of hij onze Nederlandse zwemster daar ergens in het Comomeer heeft kunnen imponeren weten we niet. Maar wij zien mogelijkheden! We moeten het plan nog wel wat door ontwikkelen.
Paolo, die onze ideale schoonzoon had kunnen zijn, als we een dochter hadden gehad, keek wat wazig toen we vertelden dat onze volgende bestemming Cremona was. Alsof een Amerikaanse toerist zegt dat hij in Nederland naar Woerden gaat. Maar Cremona, wisten wij, is de stad van de Stradivarius. Het maakte niet echt indruk. En, was ons volgende argument: het is de geboortestad van Monteverdi! Er kwam geen blijk van herkenning, maar iets van een twijfelachtig “aaaahaaa”. Misschien is het een generatieding, hij houdt wellicht meer van surfmuziek.
Onderweg naar Cremona maakten we een tussenstop in Bergamo, de Italiaanse stad die in het begin van de Covid pandemie zo ontzettend getroffen was. We meenden wat meer gebruikers van een mondkapje te zien, maar dat kan ook toeval zijn. In de basiliek van Santa Maria Maggiore werd het wel geadviseerd om er eentje op te doen.


Prachtige basiliek. Ook de kathedraal ernaast was indrukwekkend. Het oude centrum is toeristisch doch gezellig. Voor we onze reis vervolgden deden we nog een terrasje aan om wat te drinken en een wc-stop in te lasten. Onze drankjes werden aangevuld met kleine stukjes zoals olijven, kaasjes, salami, brood en stukjes. Bij het afrekenen betaalden we 1 euro pp voor die lekkere extra’s. Leuk zo’n ongeveer gratis lunch.
Aangekomen in Cremona,in de namiddag, bleek de B&B niet echt in het centrum te liggen, maar in een buitenwijk. Ook interessant. Om in het centrum te komen moet je zo’n 27 minuten wandelen, aldus de eigenaresse. Dat is pakweg de tijd die wij elke zaterdag nodig hebben als we via de Willemsbrug gaan “statten”. Alleen in Rotterdam is het niet vaak 31 graden, hier dus wel. Poeffff. Na een opfrisdouche en een halfuurtje uitrusten, togen we naar het centrum, om het alvast te verkennen en een heerlijke maaltijd te gaan nuttigen, maar eerst … een koud biertje op een terras.
Na enige tijd zoeken, zagen we een terrasje waar we een koude klets konden doen. Tot onze verbazing werd er naast de klets ook een forse plank met allerlei lekkers neergezet. Heerlijke hartige hapjes, olijfjes, spinazieomeletje, tomatenquiche, pizza achtige hapjes. We hadden het niet besteld, maar besloten het lekker op te smikkelen. De biertjes smaakten verrukkelijk, dus we bestelden er nog een tweede. Bij het afrekenen bleek men alleen de biertjes te rekenen. Wat grappig, de tweede al vandaag. En als prettige bijkomstigheid hadden we ook geen trek meer in een maaltijd.
Morgen een volle dag dag Cremona. Alleen … het Stradivariusmuseum is dan dicht?! Die blijkt op maandag én dinsdag gesloten. Dus die sparen we op voor woensdag voordat we vertrekken naar bestemming nummer 3, ergens in de middle of nowhere bij Ferrara.