dag 13 – Een snellere trein

Voordat we naar Tokushima vertrekken en afscheid nemen van Takamatsu gaan we naar Shikoku Mura. Shikoku Mura (Shikoku Village) is een historisch openluchtmuseum. Er zijn allerlei huizen te bezichtigen die er gedurende de eeuwen op Shikoku waren.
Het begint al weer alleraardigst op het treinstation. De station bediende antwoorde correct op onze vraag over welk station we moeten nemen, maar een oud omaatje komt achter ons aan hobbelen met een uitgebreide uiteenzetting hoe en wat we moesten doen om op onze bestemming te komen.

Terwijl de trein al klaar staat voegen zich vier dames van dezelfde leeftijd bij ons omaatje. Zij blijken met elkaar afgesproken te hebben en we raken al ras in een gezellige conversatie over wie we zijn en waar we vandaan komen. Tot onze grote verbazing durft één van de dames het aan om wat Engelse woorden te spreken. Ze lijkt er best plezier aan te beleven.

Na twee haltes moeten we overstappen. Een van de dames volgt ons tot aan de treindeur om ons uitgeleide te doen en het juiste perron aan te wijzen (in het Engels).

[one_half]

[/one_half][one_half_last]

[/one_half_last]

Het historische openlucht museum is erg mooi en leerzaam. Het is gebouwd tegen een heuvel aan in een prachtig bos. Via allerlei holle bamboestammen is er een natuurlijke waterleiding aangelegd.
[one_half]

[/one_half]
[one_half_last]

[/one_half_last]
Het is weer een flinke wandeling en ook al zijn we al weer twee weken in Japan; de “snikkende hitte”, zoals Carla het noemt, went niet echt. Gelukkig worden we aan het eind van de wandeling beloond met een heerlijke ijskoffie in een 19de eeuws westerse stijl Weens-achtig koffiehuis.
[one_half]

[/one_half][one_half_last]

[/one_half_last]
Het is tijd om terug te gaan naar het station van Takamatsu, vanwaar de trein naar Tokushima vertrekt. Dit keer betalen we maar iets meer, hadden we bedacht, als het maar sneller gaat dan de vorige treinreis.
In Tokushima aangekomen regelt Karin in een airgekoelde ruimte de tickets voor de busreis van morgen, terwijl Carla buiten bijna bezwijkt aan de hitte. Zij moet op de koffers passen. Morgen gaan we van Tokushima over een hele lange brug naar Kobe Airport, alwaar we een vliegtuig naar Tokyo pakken. We verheugen ons erg op die busreis. We kijken ernaar uit. De tocht over de langste brug ter wereld lijkt ons veelbelovend.

Tokushima is ook een havenstad, maar dit keer zitten we te ver van de haven vandaan. We zijn wat moe en besluiten niet meer zo ver te lopen. We blijven in de buurt van het hotel en verkennen daar de omgeving. De mensen van Tokushima doen wat ruiger aan dan wat we in Matsuyama en Takamatsu gezien hebben. We vinden het wel leuk. Aan de oever van een rivier is een kleine party gaande. Een band speelt keiharde rock muziek terwijl bij diverse standjes cocktails te verkrijgen zijn. Op een banner staat dat dit een Charity Cocktail Party is. De zoveelste charity uiting die we tegenkomen. Vandaag is het precies een half jaar geleden dat de Tsunami toesloeg en Japan is daar heel erg mee bezig.

In een klein zijstraatje vinden we een restaurantje dat ons leuk lijkt, en inderdaad, de mensen van het restaurant zijn heel aardig en het eten is weer verrukkelijk. We eten yakitori, sashimi, tofu met kimchi en sluiten af met yakisoba.

Het wordt een vroegertje vanavond. Dat geeft niet, we zitten in het duurste hotel van de vakantie, met de ruimste badkamer, dus we gaan daar eens lekker van genieten.