dag 15 – Tokyo. We zijn er weer!

We starten onze dag met een yoghurtje en een bakje koffie op de kamer van het hotel. Onze ontbijten zijn in de loop van de vakantie verschoven van yoghurt, rijstbal en koffie, via japans ontbijt naar alleen yoghurt en koffie om dan vervolgens een mo-ni-n-gu-se-tto te nemen in een zaakje. De morning set is dan meestal iets van brood en koffie. We moeten weer langzaam over naar de bruine boterham in Nederland.

Het is een beetje raar, maar we zijn een beetje in dubio waar we naar toe zullen gaan. We hebben maar twee dagen, Tokyo is heel groot en we hebben in de vorige vakanties al heel wat gezien van Tokyo. We kiezen voor de tuinen van het Keizerlijke paleis. Het woonstulpje van keizer Akihito is natuurlijk voor het gewone volk niet toegankelijk, maar de tuinen zijn vrij om bekeken te worden.

We gaan naar het station en aan de slag om een route te bepalen en een metrokaartje te kopen. Het metronet zit nog aardig in het hoofd van Karin, alleen is ze niet zeker welk station het handigst om uit te stappen. Voordat ze kaartjes uit de machine koopt vraagt ze het voor de zekerheid aan een stationgids. De informatiemap in haar hand, blijkt een I-pad, en met een paar handbewegingen komt het metronet tevoorschijn en wijst ze het juiste station aan. Carla is zo met stomheid geslagen van zulk een moderniteit, dat ze de rest van de rit bij herhaling haar verbazing blijft ventileren.
De tuinen zijn een oase in deze miljoenenstad. Heel veel mensen zoeken die stilte op, rond lunchtijd kun je veel kantoorwerkers vinden die daar hun middageten nuttigen.

Na enige tijd vertoeven in de tuinen moeten we er weer vandoor. We zijn uitgenodigd om bij Kiko thuis te komen eten. We gaan via Tokyo station, wat een replica is van het centraal station van Amsterdam. Onderweg lopen we via een passage, waarin Karin een boekenwinkel tegenkomt en op zoek gaat naar een boek van haar lievelingsauteur, Banana Yoshimoto. Carla ondertussen is op zoek naar een rookplekje; tevergeefs. De smoking areas zijn schaars. Het Tokyo station blijkt ingepakt te zijn.

In het hotel frissen we ons kort op en gaan dan op pad naar station Nippori, waar we met Kiko hebben afgesproken. We besluiten om te gaan lopen en avontuurlijk als we zijn kiezen we een route door een park in de buurt. Het is er gezellig. Onderweg komen we steeds routeinformatiekaarten tegen , maar dat heeft ons er niet van kunnen weerhouden om een beetje uit de route te geraken. Uiteindelijk lopen we over een begraafplaats langs het spoor. Een aardige vrouw helpt ons gelukkig het station te vinden.

We ontmoeten Kiko. Het is best een tijd geleden dat we haar gezien hebben, maar toch lijkt het heel gewoon. Aanvankelijk hadden we onze twijfels om Kiko in haar huis op te zoeken, omdat haar huis best ver van onze verblijfsplek vandaan is en omdat ze verteld had heeeel klein te wonen. De reis naar haar huis is echter heel erg verkort door een nieuwe treinlijn. Binnen 20 minuten zijn we in de wijk Kohoku, waar zij woont. Zij via wat kleinere straten loodst zij ons naar haar nieuwe huis. Het is niet groot, maar het valt ons alleszins mee. Het is niet overdreven om te zeggen dat mensen in Tokyo in konijnenhollen wonen, maar haar appartement in dit nieuwe flatgebouw doet ruimer aan dan haar vorige woning, al is het maar een 1 kamer woning. Het wordt een gezellige avond. Kiko heeft weer uitgebreid gekookt: Tempura, Sukyaki, Ika sashimi voor Karin, Edamame voor Carla pickles enz. enz. De Oolong Hi vloeit rijkelijk.

De volgende dag zullen we elkaar weer zien en samen op pad gaan.