Is Harajuku al decennia lang dè verzamelplek voor hippe jongeren; in Sugamo is het een bonte verzameling van oudjes. Dagelijks komen van heinde en verre ouderen naar Sugamo, om in de plaatselijke tempel aldaar te bidden en een beeld te wassen. Het schijnt dat als je dat beeld op de plaats van het lichaam waar jij pijn hebt wast, je van die pijnverschijnselen zult genezen. Of zoiets.
De detailhandel in de straat naar de tempel speelt daar handig op in, er zijn aanzienlijk meer drogisterijen en je kunt er allerlei kruiden – en medicijnkraampjes vinden. Ook rode onderbroeken en hemdjes, die een genezende werking zouden hebben, kun je er kopen.
En er is altijd wel een monnik te vinden die bereid is je te zegenen. Samen met zijn broeders geeft die ook nog een bidsessie onder begeleiding van een rondje roffel op de Taiko, een grote Japanse trom.
Wat we ook niet mogen missen is de Su-Kai-Tsu-Ri, de Sky Tree. Een in aanbouw zijnde torengebouw die twee keer zo hoog wordt als Tokyo Tower. Kiko is verbaasd dat we daar nog niet van gehoord hadden. Maar dat nieuws heeft Nederland gewoon niet bereikt. De toren wordt meer dan 600 meter hoog, we weten niet hoe hoog de Euromast is, maar die is vast stukken korter.
De Sky Tree, volgend jaar moet die af zijn
In de namiddag wordt het tijd om afscheid te nemen van Kiko, maar niet nadat we eerst sushi hebben gegeten. Dat hadden we deze vakantie nog niet gedaan. De vis is heerlijk. We zijn in Nederland al bekend met sushi, maar het is echt waar; de vis is gewoon stukken verser en veel lekkerder hier in Japan!
Dit wordt het laatste stukje dat we schrijven in Tokyo. Nog een nachtje slapen en morgenochtend vroeg op. Om 8 uur nemen we de Skyliner trein naar Narita Airport en vliegen we om 10:45 Japanse tijd naar Nederland. We hebben er zin an.
Goeie reis en wel thuis!
Vlieg veilig meisjes en tot snel in herfstig Nederland.