Vandaag hebben we afscheid van Tokyo genomen, en dat deden we vanaf het drukste station ter wereld: Shinjuku.
Daarbij kwam nog dat het pijpestelen regende, dat bijna alle coinlockers op eentje na bezet waren, zodat we een paar uur met een zware koffer moesten rondzeulen, en dat het wel leek alsof heel Japan deze zaterdag in Shinjuku wilde lunchen.
Overal stonden de mensen – rustig en geduldig, dat wel – in de rij om op een plekje in de vele restaurants die het station rijk is, te wachten.
Kortom, we hadden enorm veel zin in een verhuizing naar een rustiger oord zoals Takayama.
Muziek terwijl u wacht
Natuurlijk waren er ook lichtpuntjes, zoals die schattige schoolkinderen, die op het station een concert gaven. En de heerlijke ramen die we aten in een klein zaakje een stukje lopen van de drukte vandaan.
Met tussendoor een mevrouw die een reclameboodschap bracht over pepers
Op naar Takayama
Maar om klokslag 14:35 was het dan zover, de bus ging vertrekken naar Takayama. En wij hebben er zin aan!
Bij convenience store Family Mart nog even wat mondvoorraad ingeslagen. Wij komen die vijfenhalf durende busrit wel door!
De reis verliep voorspoedig. Het duurt een tijdje voordat je Tokyo uit bent, maar op een gegeven moment stopt de verstedelijking en ga je kleinere plaatsen ontwaren.
De bus had er aardig de vaart erin, en op precies de tijden dat we onze blaas gingen voelen, stopte de chauffeur voor een plaspauze.
Bergen! Bergen!
Voordat de duisternis inviel, en die valt hier snel, zagen we dat het landschap inmiddels een berglandschap werd. De Japanse alpen. Op een gegeven moment verliet de bus de Express Highway en werden we vriendelijk geinformeerd ol onze spulletjes te passen, want het kon er wat ruig aan toe gaan. En inderdaad, we gingen door ontelbare tunnel en over even zovele haarspeldbochten. Het leek wel of men een heel labyrinth in de Japanse alpen had uitgehakt.
Vertraging? In Japan?
En toch kan dat. Door wat file oponthoud, dreigden we later aan te komen dan de aangekondigde 20:05 uur. De chauffeur had het over 20:45 uur. Dat was wel een domper, we hadden namelijk van het hotel doorgekregen dat er een shuttle service was die ons van het treinstation naar het hotel zou brengen. Maar de laatste rit zou om 20:50 zijn. En we hadden niet echt een beeld hoever het busstation van het treinststion verwijderd lag. Lopen naar het hotel zou een wandeling van 40 minuten betekenen, en daar hadden we eigenlijk geen puf neer voor.
Om een lang verhaal kort te maken, de bus kwam aan om 20:08 uur (wel te laat, he). Het treinstation lag naast het busstation. En we zijn luxueus opgepikt door de shuttlebus.
En nu zitten we in het Tabino hotel. Morgen lekker de berglucht snuiven.
Ik geloof dat Japanners nog meer geobsedeerd zijn door tijd dan Nederlanders. Het wordt vast heerlijk saar inde bergen!
*daar in de bergen
Hoor ik nou werkelijk de soundtrack van pirates of te carrabean!
Wat een leuk reisje maken jullie er weer van. Ben benieuwd naar de bergen. Veel plezier!