Vandaag vroeg uit de veren, want er stond een bezoekje aan de vismarkt Tsukiji op het programma. De echte diehards staan al om 3 uur in de ochtend met hun kaplaarzen klaar, want dan start de veiling van de vissen. Wij zijn wat gematigder, wat inhoudt, dat we tussen 8 en 9 uur op pad zouden gaan. Dan zouden in ieder geval de kraampjes nog open zijn. Tegelijkertijd gingen we ook verkassen. We zaten in een hotel met een piepkleine kamer en hadden behoefte aan wat ruimte. Karin heeft voor twee nachten een appartementje geregeld.
Staartje van de vismarkt
We konden nog een staartje meemaken van de handel. Vrachtwagens reden af en aan. En de stoere boys vervoerden met hun karren niet alleen maar kisten met vis, maar zo nu en dan namen zij ook een passagier mee.
Ochtendvissie eten?
Al in de ochtend (het was misschien rond 10 uur) stonden er al rijen mensen (voornamelijk toeristen) te wachten voor de vele kleine visrestaurantjes om naar binnen te kunnen en verse vis te eten. Tja, je moet er wat voor over hebben, maar dan heb je ook wat. Kaar en ik bedachten, dat er waarschijnlijk later op de dag ook nog wel een hapje vis over zou zijn. We hebben ons vergaapt aan al die bijzondere dingen die bij de kraampjes verkocht werden.
Hamarikyu Garden
En omdat het voor ons echt nog iets te vroeg voor rauwe vis was, zijn we naar de nabij gelegen Hamarikyu Garden gelopen. Het is fascinerend dat er in zo’n grote stad op zo’n drukke plek ook een oase van rust bestaat. Eigenlijk hoef je de stad niet eens uit om tot rust te komen.
Over heel Tokyo verspreid zijn meerdere mooie Gardens. En denk maar niet, dat je er zo doorheen bent. Wij hebben er zeker wel 2 uur in doorgebracht.
[one_third_last] [/one_third_last]
Frisse lucht maakt hongerig
Inmiddels was het rond 13 uur en waren ook wij aan een heerlijk hapje toe. Gelukkig was het al minder druk, maar ook wij hebben kort in de rij moeten staan. Trouwens: bij zo’n restaurantje moet je niet denken aan een grote ruimte. Je zit eigenlijk aan een bar in een zeer smalle pijpenla.
Er passen ongeveer 10 mensen in zo’n zaakje. We hebben beiden verschillende soorten sashimi gegeten opmeen bedje met rijst, met een blaadje Japanse basilicum, een paar schijfjes gember en wasabi. Er werd een glas koude oolong thee bij geserveerd en een kommetje misosoep.
Voor Carla tonijn, krabvlees uit een schaartje, zalm en st.jacobs schelpen. voor Karin het zeeëgel, zalmeitjes, zalm en tonijn. Dat geeloranje kwakje op de foto is de zeeëgel.
Een impressie van Tsukiji
[one_third][/one_third][one_third][/one_third][one_third_last][/one_third_last]
Met een gevuld buikje liepen we naar het station om onze koffers uit de locker te halen en het appartement op te zoeken.
Een appartementje in downtown Tokyo
We hebben alleen nog even de buurt verkend (leuk buurtje overigens: Nippori, onderdeel van Yanaka, het meest traditionele deel van Tokyo). Je ziet hypermoderne appartementencomplexen en oude huisjes in traditionele stijl.
Het appartement waar wij de komende nachten logeren, is spiksplinternieuw en lekker schoon. Het uitzicht, tsja, Tokyo is een grote stad, we kunnen niet allemaal een uitzicht op een mooi park hebben.
Doen ze alleen aan rauwe vis? Moet het per se rauw of kun je ook gebakken of gefrituurd eten?
Leuk, weer een nieuw plek in Tokyo. Zo blijft er telkens wat te verkennen.
Anke, jij bereisde vrouw van de wereld!? Alleen rauwe vis? Gekkie.
Wat leuk en heerlijk weer! Ik begin ook wel zin te krijgen in al die Japanse hapjes. Mooi park en lekker, zo’n ruim apartement! Uitzicht deed me aan die fototentoonstelling in Den Haag denken. Xxx
Goede vraag Anke…
Gisteren was Paulien Cornelisse bij Pauw , haar programma over Japan begint zondag .. elke aflevering staat in het teken van een woord …. ben benieuwd !
Kunnen jullie mijn comment lezen. ?
Geweldig, jullie verhalen. Vooral het eten is een groot avontuur. Na de aardbeving natuurlijk. Fijn dat jullie weer volop genieten van Japan.
Ja hoor Karin, wij kunnen jouw comments lezen. Wst grappig dat jij vanuit Japan op de hoogte bent van het programma van Paulien Cornelussen. Ik ga kijken, lijkt me erg leuk.